Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

«Ο πλούτος της Χιλής, οι άνθρωποί της»

Γρήγορα προχωρούν οι διασώσεις των μεταλλωρύχων στη Χιλή και ο πρόεδρος της χώρας, Σεμπαστιάν Πινιέρα, ενημέρωσε τους πολίτες ότι η επιχείρηση θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέσα στις επόμενες ώρες, νωρίτερα απ΄ό,τι είχε προγραμματιστεί αρχικά. Είναι ο ίδιος που τόνισε ότι, ο μεγάλος πλούτος της χώρας δεν είναι τα ορυχεία της αλλά οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτά.

«Το πρόγραμμα έχει γίνει πιο σφιχτό επειδή στην αρχή η επιχείρηση διάσωσης του κάθε μεταλλωρύχου διαρκούσε μία ώρα. Τώρα έχουμε προοδεύσει σε έναν ρυθμό των 40 λεπτών ανά διάσωση», πρόσθεσε ο Πινιέρα και πρόσθεσε ότι θα μείνει στην περιοχή μέχρι να βγει στην επιφάνεια και ο τελευταίος μεταλλωρύχος. Ο Πινιέρα αναμείχθηκε έντονα στην προσπάθεια απεγκλωβισμού των μεταλλωρύχων που κατέστη τελικά μεγάλο ζήτημα εθνικής υπερηφάνειας για τους Χιλιανούς.

Συνεχίζεται η διάσωση των ανθρώπων

Ο ένας μετά τον άλλον, οι μεταλλωρύχοι ανεβαίνουν στην επιφάνεια με τον «Φοίνικα», την καλά σχεδιασμένη από το χιλιανό ναυτικό κάψουλα που λειτουργεί σαν ανελκυστήρας, μεταφέροντας τους άνδρες από τα 620 μέτρα βάθος, στην επιφάνεια της γης, ύστερα από 69 μέρες. Συνολικά, από τότε που άρχισε η επιχείρηση έχουν απεγκλωβιστεί 18 από τους 33 μεταλλωρύχους, μεταξύ των οποίων ο μεγαλύτερος και ο μικρότερος σε ηλικία.

Πρώτος που ανέβηκε στην επιφάνεια ήταν ο «ντροπαλός» της παρέας, ο Φλορέντσιο Αβαλος, ο οποίος συνήθως κρατούσε την κάμερα για να καταγράψει εικόνες από το καταφύγιο των 33 ανδρών, τις οποίες έστελνε στη συνέχεια στην επιφάνεια. Ο Αβαλος βγήκε από την κάψουλα με ένα πλατύ χαμόγελο που φώτιζε όλο το πρόσωπό του. Έτσι αγκάλιασε τον 7χρονο γιο του που έκλαιγε επί ώρα, πριν χαιρετίσει θερμά και τον Πινιέρα που βρισκόταν εκεί.

Ο «παρουσιαστής»
Τον ακολούθησε ο Μάριο Σεπούλβεδα, ο γνωστός και ως «παρουσιαστής», αφού συνήθως εμφανιζόταν μπροστά στην κάμερα μιλώντας σαν επαγγελματίας του είδους. Ο Σεπούλβεδα ξέσπασε σε γέλια, φωνές  και αγκαλιές μόλις βγήκε έξω, παρασύροντας με τον ενθουσιασμό του τους πάντες, δίνοντάς τους ενθύμια από τον «κάτω κόσμο», μερικές πέτρες που μάζεψε για τους φίλους του.

Ακολούθησαν και άλλοι μεταλλωρύχοι, ο Βίκτορ Χαμόρα-όχι μεταλλωρύχος αλλά μηχανικός που εγκλωβίστηκε στο ορυχείο αν και είχε πάει να επισκευάσει μια μηχανή-ο Ντάνιελ Χερέρα, τον οποίο υποδέχτηκε με δάκρυα η μητέρα του, ο Κάρλος Μπάριος, ο Χουάν Ιλάνες, ο Έντισον Πένα, ο Άλεξ Βέγκα, ο Χόρχε Γκαλεκουίλος, ο 63χρονος και μεγαλύτερος όλων Μάριο Γκόμεζ, ο Κλαούντιο Γιάνες, ο Χοσέ Ογιέδα, ο Οσμάν Αράγια, ο Τζίμι Σάντσες, ο Βολιβιανός Κάρλος Μαμάνι και ο Χουάν Ιλάνες, ο Βίκτορ Σεγκόβια, ο Ομάρ Ρεϊγάδας, ο Εστεμπάν Ρόχας. Και ο κατάλογος, όσο περνούν οι ώρες, μεγαλώνει...

Δάκρυα και χαμόγελα γίνονται ένα στην επιφάνεια. Και τα τραβηγμένα χαρακτηριστικά, από τόσων ημερών αγωνία και φόβο, σιγά σιγά χαλαρώνουν, ο τόνος της φωνής ηρεμεί στους αγαπημένους των 33 ανδρών...